Zdjęcie autorstwa Nick Abrams z Unsplash

Na wstępie chciałbym zaznaczyć, że wśród psychoterapeutów istnieją podzielone opinie odnośnie tego czy można łączyć proces indywidualny z grupowym. Prezentuję w tekście bliższy mnie punkt widzenia.

Decyzja o podjęciu terapii psychologicznej to już sama w sobie odważny krok. Wielu pacjentów zastanawia się, czy możliwe jest równoczesne korzystanie z różnych form wsparcia terapeutycznego. Dziś przyjrzymy się bliżej temu zagadnieniu z perspektywy terapii psychodynamicznej.

Każda forma terapii oferuje unikalne narzędzia pracy nad sobą. Terapia indywidualna to intymna przestrzeń głębokiej autoeksporacji, podczas gdy terapia grupowa stanowi dynamiczne środowisko społecznego uczenia się. Ich połączenie może przynieść efekt synergiczny, przyspieszając proces terapeutyczny.

Korzyści terapii indywidualnej

W terapii jeden na jeden pacjent ma możliwość:
– Dokładnej analizy własnych mechanizmów obronnych
– Pracy nad wzorcami relacyjnymi ukształtowanymi w dzieciństwie
– Eksploracji nieświadomych konfliktów
– Indywidualnego rozumienia własnej historii życia
– Budowania bezpiecznej relacji z terapeutą

Wartość terapii grupowej

Grupa terapeutyczna oferuje zupełnie inną przestrzeń rozwoju:
– Możliwość obserwacji własnych zachowań w relacjach z innymi
– Konfrontacja z różnymi stylami komunikacji
– Otrzymywanie bezpośredniego feedbacku od innych uczestników
– Doświadczenie wielowymiarowych interakcji społecznych
– Uczenie się, że nie jest się samym w zmaganiach z trudnościami

Z punktu widzenia teorii psychodynamicznej, terapia grupowa staje się żywym laboratorium, gdzie pacjent może na bieżąco obserwować i przepracowywać swoje nieuświadomione wzorce zachowań. To, co zostanie zaobserwowane w grupie, może stać się cennym materiałem do dalszej pracy podczas sesji indywidualnych.

Dam Ci przykład, który to zobrazuje

Wyobraźmy sobie pacjentkę, która ma trudności z asertywnością. W terapii indywidualnej poznaje źródła tego problemu – np. nadopiekuńczych rodziców, którzy tłumili jej inicjatywę. Podczas terapii grupowej może na żywo ćwiczyć nowe strategie komunikacyjne, otrzymując natychmiastową informację zwrotną od innych uczestników. Terapia indywidualna może też w kolejnym kroku pomóc tej pacjentce lepiej zrozumieć co się zadziało na sesji jej terapii grupowej.

Kluczowe wskazówki dla pacjentów

Decydując się na równoczesną terapię, warto pamiętać o kilku zasadach:

1. Konsultacja z prowadzącymi terapeutami.
2. Jasne określenie celów terapeutycznych poszczególnych form terapii.
3. Pacjent musi być gotowy na to, żeby terapeuci się bezpośrednio mogli komunikować. 

Warto taką decyzję skonsultować z głównym terapeutą

Decyzja o równoczesnym uczestnictwie w terapii indywidualnej i grupowej powinna być poprzedzona dogłębną konsultacją z terapeutą prowadzącym terapię indywidualną. To on posiada najpełniejszą wiedzę o aktualnym stanie pacjenta, jego możliwościach adaptacyjnych i potencjalnych ograniczeniach emocjonalnych.

Terapeuta prowadzący może:
– Ocenić gotowość pacjenta do pracy w grupie
– Zidentyfikować potencjalne ryzyka
– Zaproponować najbardziej odpowiedni model terapii
– Pomóc w koordynacji obu form terapii
– Monitorować postępy i ewentualnie modyfikować plan terapeutyczny

Jego rekomendacja jest kluczowa, ponieważ tylko profesjonalista mający pełen obraz procesu terapeutycznego może skutecznie doradzić, czy równoczesne uczestnictwo w różnych formach terapii przyniesie pożądane efekty terapeutyczne.